توضيحات :
منى
منى، به مايع غليظى گفته مىشود كه از غدد تناسلى مرد، به وسيله نزديكى يا احتلام و يا استمنا بيرون مىآيد. خروج منى در زن و مرد تفاوت دارد و در مرد، داراى سه نشانه زير است:
1. همراه با شهوت است.
2. با جستن بيرون مىآيد.
3. بدن پس از آن سست مىشود. اگر هيچ يك از اين نشانههاى سه گانه و يا يكى از آنها در آن نبود، حكم به منى نمىشود؛ مگر آن كه از راه ديگرى يقين به منى بودن آن پيدا شود.
در زن، اگر خروج ترشحات، همراه با شهوت (اوج لذت جنسى) باشد، حكم به جنابت مىشود و لازم نيست با جستن بيرون آيد و بدن سست شود و اگر بدون شهوت باشد، حكم به منى نمىشود؛ مگر آن كه از راه ديگرى يقين به منى بودن آن پيدا شود. هر رطوبت و ترشحى كه از بانوان بيرون آيد، لازم نيست براى آن غسل كنند؛ بلكه بسيارى از اين ترشحات كه با اندك تحريك جنسى از آنان بيرون مىآيد، منى نيست و پاك است.
برای خواندن مطلب به ادامه مطلب مراجعه کنيد......
جنابت
جنابت در اصل، اسم مصدر از اجناب و به معناى دورى است و در اصطلاح، به حالت نجاست باطنى گفته میشود كه پس از نزديكى يا خروج منى حاصل میشود. انسان جنب، از آن جهت كه بدون طهارت و غسل، از نزديك شدن به نماز منع و نهى گرديده، جنب ناميده شده است. به طور كلى، انسان به دو چيز جنب میشود؛ يكى آميزش جنسى به شرط دخول، نسبت به مرد و زن [اگرچه منى بيرون نيايد] و ديگرى بيرون آمدن منى؛ در خواب باشد يا بيدارى؛ كم باشد يا زياد؛ با شهوت باشد يا بی شهوت و با اختيار باشد يا بی اختيار. هر يك از دو مشخصه ياد شده، به تنهايى باعث وجوب غسل جنابت میگردد. بنابراين، ممكن است مرد با همسر خود نزديكى كند و منى از او بيرون نيايد كه در اين صورت نيز بر هر دوى آنان غسل واجب میشود.
احتلام
احتلام، از واژه حلم و به معناى خواب ديدن با لذت جنسى است؛ خواه اين خواب، باعث انزال منى شود يا نشود؛ ولى در اصطلاح شرعى، احتلام، اخص از احتلام لغوى است؛ به اين معنا كه هرگاه در خواب، از شخص، منى خارج شود، شخص محتلم شده است و در اين صورت، بايد براى نماز، غسل جنابت انجام دهد.
استبرا
استبرا در لغت به معناى پاكى خواستن است و در اصطلاح، به عملى گفته میشود كه مرد بعد از بيرون آمدن بول انجام می دهد و كيفيت آن به اين ترتيب است كه سه بار با انگشت ميانه دست چپ از مخرج غائط تا بيخ آلت بكشد و بعد با شَست و انگشت ابهام، زير آلت گذاشته، سه بار تا ختنهگاه بكشد و سپس سه بار سر آلت را فشار دهد. اين عمل، براى مرد مستحب است و فايدهاش آن است كه اگر آب مشكوكى بعد از آن از شخص خارج شود، پاك است و وضو را هم باطل نمىكند؛ اما اگر استبرا نكند و چنين آبى از او خارج شود، بايد وضو را اعاده كند و محل را بشويد.
يك نوع استبراى ديگر نيز به نام استبراى از منى وجود دارد كه با بول كردن حاصل مىشود و فايدهاش آن است كه اگر آب مشكوكى بعد از آن خارج شود و انسان نداند منى است يا يكى از آبهاى پاك، غسل ندارد و اگر استبرا نكند و احتمال دهد ذرات منى در مجرا باقى بوده، همراه بول يا رطوبت ديگرى خارج شده، بايد دوباره غسل كند. براى بانوان، استبرا وجود ندارد و اگر رطوبتى از آنان بيرون آيد و در پاكى و نجاست آن شك كنند، پاك میباشد و وضو و غسل آنان را نيز باطل نمىكند.
استمنا
استمنا آن است كه انسان با خود يا ديگرى كارى كند كه از او منى بيرون آيد؛ لازم نيست اين عمل با وسيلهاى انجام گيرد؛ بلكه ممكن است با نگاه به عكس مبتذل يا فكر ملاعبه، معاشقه و نزديكى با جنس مخالف نيز استمنا و خودارضايى صورت گيرد. اين عمل، گناهى بزرگ و حرام است و در صورت خروج منى، روزه شخص باطل و غسل جنابت بر او واجب میشود و اگر با اين عمل، منى بيرون نيايد، هر چند شخص مرتكب گناه شده است، ولى روزهاش باطل نيست و غسل هم ندارد.
استمنا، كفاره ندارد؛ ولى بايد توبه كند و از اين كار دست بردارد. اگر شخصى كه استمنا كرده، نزد قاضى اقرار كند يا دو نفر عادل، نزد قاضى شهادت بدهند، قاضى او را تعزير میكند؛ يعنى به مقدارى كه مصلحت مىداند، به او تازيانه میزند؛ البته در اين گونه موارد لازم نيست شخص به گناه خود اقرار كند و بر ديگران نيز لازم نيست كه نزد قاضى آبروى او را ببرند.
مَذْىْ
مذى، در اصل، به معناى آبى است كه از روزنه حوض بيرون میرود و در اصطلاح، به آبى میگويند كه بعد از ملاعبه و بازى كردن با همسر يا شخص ديگر، از شخص بيرون میآيد. اين رطوبت، در صورتى كه مجرا آلوده به بول و منى نباشد، پاك است.
وَذْىْ
وذى، در اصل، از وذيه به معناى آب كم گرفته شده است و در اصطلاح، به آبى میگويند كه بعد از منى بيرون میآيد. اين رطوبت، در صورتى كه مجرا آلوده به بول و منى نباشد، پاك است.
وَدْىْ
ودى، در اصل، به معناى جارى شدن آب و غير آن است و در اصطلاح، به آبى میگويند كه بعد از بول بيرون میآيد و كمى سفيد و چسبنده است. اين رطوبت، در صورتى كه مجرا آلوده به بول و منى نباشد، پاك است.
عرق جنب از حرام
عرق كسى كه از طريق حرام جنب شود، خواه به واسطه زنا باشد يا لواط و يا استمنا، نجس نيست؛ ولى بنا بر احتياط، با بدن يا لباسى كه به آن آلوده شده، نماز نخواند.